20 jaar Skills

‘In mijn werk komt het aan op één honderdste millimeter’

Persoonlijk ben ik vrij rustig, geen haantje de voorste, en dat is na de vakwedstrijden niet veranderd. Snel op mensen afstappen doe ik niet. Dat klinkt misschien raar, maar in mijn werk heb je geen collega’s nodig; eigenlijk ben ik één met mijn machine. Wel groei je enorm als vakman of vakvrouw én als mens als je meedoet aan vakwedstrijden. Ik werd stressbestendiger en leerde om een nieuw product zo snel en efficiënt mogelijk te produceren. Daar heb ik nog iedere dag profijt van.

‘Het WK en EK hebben me al veel mooie opdrachten opgeleverd’

Sinds tien jaar heb ik een eigen bouwbedrijf en maken we vooral luxe vrijstaande villa’s waarbij ik met de architecten en opdrachtgevers actief meedenk over de uitvoering. Dat een goede voorbereiding zeventig procent van het resultaat bepaalt, leerde ik van de vakwedstrijden. Denken in oplossingen, gestructureerd en precies werken doen de rest. Als potentiële opdrachtgevers in het offertestadium vragen waarom ze voor mij moeten kiezen, haal ik altijd mijn internationale resultaten aan. Zo hebben het WK en EK me al veel mooie opdrachten opgeleverd.

‘Ga ervoor, en je kunt alles bereiken!’

Heel wat mensen denken bij CAD tekenen dat je de hele dag technische 3D-tekeningen op de computer maakt, maar we doen zoveel meer. In mijn beroep ontwerp je uiteenlopende machines en apparaten, van heggenscharen tot treinen, en je stuurt de soms langdurige ontwikkeltrajecten aan.

Na verschillende kwalificatiewedstrijden werd ik op het NK eerste en plaatste me zo voor EuroSkills in Rotterdam. Daar won ik goud. Inmiddels realiseerde ik me dat je met talent een heel eind komt, maar om écht succes te boeken is dat niet genoeg. 

‘Het WK is een onvergetelijke ervaring’

We hadden gelijk een klik, Dagmar en ik toen we elkaar ontmoetten tijdens het maken van persfoto’s voor Team NL. Vooraf was ik bij Skills Masters in 2006 Nederlands kampioen Verpleegkunde geworden en Dagmar een jaar later. Samen vormden we het team Verpleegkunde voor WorldSkills 2007 in Japan, waar we een fijne vriendschap aan over hielden. 

Als je hoort dat je naar Japan gaat, weet je niet wat er op je afkomt. Natuurlijk was er teambuilding van Team NL en als voorbereiding deden we samen een dienst in de thuiszorg. Maar daar bleef het bij. Hoewel het WK een leuke uitdaging was, gingen we vooral mee voor de mooie ervaringen. Eenmaal in Japan drong de grootsheid van het evenement pas goed tot ons door.

‘Al mijn WK ervaringen breng ik nu over op anderen’

Slotboom Natuursteen in Winterswijk is een familiebedrijf waar mijn vader bedrijfsleider was en twee ooms de directie vormen. Op hun aanraden ben ik steenhouwer geworden en daar heb ik nog geen moment spijt van. Wij steenhouwers werken veel in de restauratie waar we bij kerken en kathedralen de beschadigde natuurstenen onderdelen vervangen door nieuwe. Omdat natuursteen vroeger heel rijk werd bewerkt, heb je veel vakkennis nodig, grote vaardigheid in het hakken en geduld. Soms werk je wel een maand aan één onderdeel!

‘Vakmensen hebben de wereld aan hun voeten’

Vroeger speelde ik met vriendjes en klom ik in bomen, maar het liefste was ik aan het tekenen. Ook op school tekende ik meer dan ik er leerde. Daarom lag op het vmbo mijn keuze voor de hand; schilderen. Mijn leraar zag daar dat ik gevoel voor het vak had. Zo ik mocht al op mijn veertiende naar een provinciale wedstrijd van de Studieclub schilders waar ook ervaren schilders aan meededen. Ik werd er tweede en een jaar later zelfs eerste.

‘Alles doen om je gasten in de watten te leggen’

Sommige mensen weten als kind al wat ze willen worden. Mijn liefde voor de horeca begon toen ik nog in Spanje woonde, waar mijn oma een restaurant had. Ik was daar heel vaak te vinden en daarom startte ik met een horeca-opleiding toen ik op m’n twaalfde met mijn moeder en broertje naar Nederland kwam. Op school in Eindhoven was ik altijd als eerste in de klas, als laatste weg en had ik ook nog talloze vragen voor de docent. Destijds was ik al heel fanatiek.

‘Vakwedstrijden hebben me gemaakt tot wat ik nu ben’

Mijn WorldSkills deelname tijdens wedstrijdseizoen 2002-2003 in Sankt Gallen staat me nog steeds helder voor de geest.  De eerste twee dagen gingen prima, maar op de derde dag maakte ik een fout waar ik extreem in bleef hangen. In de pauze sprak ik daarover met mijn expert, medekandidaten en familie. Zij wisten mij zo te motiveren dat ik mij herpakte. Toen de vierde dag aanbrak had ik maar één doel: het werkstuk af krijgen, anders doe je niet mee om de prijzen. Op het moment dat het ‘signaal’ einde wedstrijd klonk, was ik net klaar met mijn werkstuk schoonvegen. Het resultaat was fantastisch! Een eerste plaats, een gouden medaille en wereldkampioen metselen. Thuis volgden huldigingen in het Gelredome en in m’n dorp. Dat was bijna twintig jaar geleden, maar mensen weten het nog steeds.