Ilse Steenbeek

Met een brede glimlach kijkt Ilse terug op haar deelname aan Skills The Finals. Dat ze zou winnen, had ze totaal niet verwacht. “Het niveau lag zó hoog. Iedereen was echt goed en het zat dicht bij elkaar. Ik had nooit gedacht dat ik er als beste uit zou komen,” vertelt ze. “Maar toen ik eenmaal daar stond… ja, het voelde echt als goud, letterlijk én figuurlijk.” 

Een bijzondere overwinning 

De prijsuitreiking was emotioneel, en niet alleen door het succes. “Mijn familie was erbij en ging echt door het lint van blijdschap,” zegt Ilse. “Maar voor ons was het ook wel dubbel. Ik ben een van een tweeling, maar mijn tweelingzus leeft niet meer.” Ze laat even haar tatoeage zien, een klein eerbetoon dat ze speciaal voor haar zus liet zetten. “Dat ik nu zoiets mag meemaken, voelt als een stukje van ons samen.” 

Omwegen en keuzes 

Hoewel Ilse nu vol overtuiging in het schildersvak staat, was haar pad ernaartoe allesbehalve recht. “Als kind was ik al creatief, maar op het vmbo werd de schildersrichting me afgeraden. Weinig werk, slechte betaling… dat soort dingen,” vertelt ze. “Dus begon ik aan de opleiding Verpleegkunde.” Na twee maanden wist ze al: dit is het niet. 

Ze zocht verder. Goudsmeden volgde, ook creatief en met je handen werken, maar ook dat bleek niet te passen. “Het werk was te fijn, te klein. Ik miste iets.” Toen schilderen op haar pad kwam, viel alles op z’n plek. “Het past me als een schoen. Het is écht perfect. Lekker fysiek, creatief en afwisselend.” 

Via meeloopdagen en op eigen initiatief vond ze een plek bij een schildersbedrijf waar ze zich meteen thuis voelde. “Ik had direct een klik met de mensen en het werk ging me vrij makkelijk af. Dat gaf vertrouwen. Daar is het echt begonnen.” 

Tijd voor Skills 

Haar deelname aan Skills kwam niet helemaal uit de lucht vallen. “Tweeënhalf jaar geleden werd ik al benaderd door een docent,” vertelt Ilse. “Maar ik wees het toen af. Ik wilde eerst beter worden in mijn werk. Ik was net begonnen in het bedrijf en had nog genoeg te leren.” Overigens kende ze Skills Heroes al een beetje, via haar zus die ooit meedeed in de richting vliegtuigtechniek. “Uiteindelijk werd daar geen kwalificatie meer voor gehouden, maar het liet wel zien hoe tof het traject is.” 

Van landelijk naar Europees podium 

Nu staat Ilse voor een nieuwe uitdaging: ze mag Nederland vertegenwoordigen bij EuroSkills Herning. “Het klinkt nog steeds bizar,” zegt ze. “Ik had nooit gedacht dat ik deze kans zou krijgen. Ik ben benieuwd hoe het daar is, wat ik ga leren – en misschien ontstaan er ook nog mooie vriendschappen.” 

Toch wil ze zichzelf geen onnodige druk opleggen. “Iedereen wil horen: ‘Ik ga voor goud’. Maar ik wil realistisch blijven. Mijn doel is vooral om te groeien. Beter leren plannen, preciezer worden, leren omgaan met stress. En natuurlijk, een medaille zou geweldig zijn, zeker ook om te laten zien dat vrouwen in deze sector net zo ver kunnen komen. Maar als dat niet lukt, is de ervaring op zich al goud waard.” 

Slim trainen, rust bewaren 

In aanloop naar Herning heeft Ilse een duidelijk plan. “Ik ga alles fine-tunen: trainen op tijd, op precisie. En ik focus op onderdelen waar de meeste punten te behalen zijn. Sommige onderdelen, zoals behangen, zitten al goed. Maar op penselen en het lezen van technische tekeningen uit de ‘black box’ (een verrassingsopdracht) wil ik nog sterker worden.” 

Naast het trainen is rust minstens zo belangrijk. “Als ik te veel druk voel, raak ik snel overprikkeld. Tijd voor ontspanning vind ik super belangrijk. Lekker wandelen, of gewoon wat rommelen in huis.” 

Ilse woont samen met haar vriend, die in de techniek werkt. Haar ouders zitten niet in de bouw. “Mijn moeder werkt in de zorg en mijn vader is ambtenaar. Mijn zus zit ook met haar handen in de techniek, maar verder zit er niemand in de bouw. Voor mij is dit dus echt iets dat ik zelf heb ontdekt.” 

Samen naar Denemarken? 

Of haar familie meereist naar Denemarken, is nog niet zeker. “Mijn ouders zouden het superleuk vinden, maar het hangt af van hun planning. Mijn vriend werkt door het hele land, en vaak voor langere projecten op één locatie dus die kan waarschijnlijk niet. Maar ik zou het echt heel tof vinden als ze erbij zijn. Ook al is er tijdens de wedstrijd weinig tijd voor praatjes, hun aanwezigheid betekent veel.” 

Wat Ilse vooral wil laten zien in Herning? “Dat ik weet wat ik waard ben. Dat ik dit kan. Maar het belangrijkste is: ik wil mezelf niet gek laten maken. De ervaring is het grootste cadeau – en alles wat daarbovenop komt, is mooi meegenomen.”