Dylan Heidemann

Op het podium in Amsterdam hoorde Dylan zijn naam als laatste. Hij was echt nummer één. “Ik moest even om me heen kijken of het wel klopte,” zegt hij lachend. “Je denkt dan: dit kan toch niet? Maar ik was natuurlijk superblij.” 

Chaos in de keuken 

Toch had hij het niet aan zien komen. “De eerste dag had ik een paar flinke tegenslagen,” vertelt Dylan. “De oven deed het niet en alles liep anders dan gepland.” Waar sommigen misschien in paniek zouden raken, bleef Dylan gefocust. “Tijdens de pauze hebben mijn begeleider en ik snel een plannetje gemaakt. En vanaf dat moment ben ik er gewoon weer vol voor gegaan.” 

Het werd alsnog een race tegen de klok. “Het was echt even alles op een rijtje zetten en dan gewoon gáán. Je moet dan vertrouwen op jezelf en alles wat je geleerd hebt.” Dat vertrouwen bracht hem uiteindelijk tot de winst. “Toen ik daar stond, dacht ik: wauw, dit is echt gebeurd.” 

Op weg naar Denemarken 

Dat podium betekende meer dan een medaille. Het gaf toegang tot iets groters: EuroSkills Herning. “Ik wist wel dat Denemarken een mogelijkheid was, maar dat het ook echt zou gebeuren? Dat is gewoon bizar,” zegt hij stralend. “Het is supervet dat ik straks Nederland mag vertegenwoordigen.” 

Toch blijft Dylan nuchter. “Ik weet dat de concurrentie daar echt sterk is. Of ik een podiumplek haal, durf ik niet te zeggen. Natuurlijk wil je zo hoog mogelijk eindigen, maar mijn eerste doel is een Medallion for Excellence.” Hij heeft alvast gekeken naar het niveau van eerdere edities. “Vooral de Scandinavische landen zijn sterk. Die scoren vaak hoog. Nu is het aan mij om me daaraan te meten.” 

Alles geven 

Wat hij vooral belangrijk vindt? Geen spijt hebben. “Ik wil daar straks staan en kunnen zeggen: ik heb er alles aan gedaan. Dat ik niet achteraf hoef te denken: had ik maar…” 

Sinds zijn winst is hij in een compleet nieuwe wereld beland. “We hebben nu een volledig trainingsplan. Alles staat uitgestippeld tot aan de documentatie van de officiële wedstrijddagen.” De eerste trainingen zijn al gestart. “We werken stap voor stap. Gericht, gefocust. Ik weet nu veel beter waar ik aan moet werken.” 

Samen sterk 

Een belangrijke steunpilaar in dat proces is zijn begeleider én werkgever Emiel Kwekkeboom, eigenaar van sterrenrestaurant Joann in Enschede, waar Dylan werkt als leerling-kok. “Hij was er ook twee dagen bij in Amsterdam en helpt me echt met alles. Dat is super waardevol. Zonder hem had ik hier niet gestaan.” 

Ook Dylans ouders waren erbij tijdens de prijsuitreiking. “Ze waren zó trots. Ze konden het, net als ik, niet geloven,” grijnst hij. De reacties stroomden binnen. “Vrienden zaten de livestream te volgen, ik kreeg meteen allemaal berichtjes.” 

Supporters en spotlight 

Vanuit het restaurant werd de wedstrijd goed gevolgd. “De reactievideo is later zelfs gedeeld door dagblad Tubantia.” Voor de wedstrijd in Herning komt er een flinke supportersgroep mee. “Mijn ouders, opa en oma, vriendin, Emiel… Het is fijn dat ze erbij zijn. Het geeft een beetje extra druk, maar juist ook motivatie.” 

Liefde voor koken 

Opmerkelijk genoeg komt zijn liefde voor koken niet uit de familie. “Nee, niemand zit in de horeca. Ze vinden het wel leuk om uit eten te gaan, maar verder komt het echt vanuit mijzelf.” Op de middelbare school koos hij voor de richting Horeca, Bakkerij & Recreatie. “Daar merkte ik al snel dat koken écht mijn ding is.” 

Vorig jaar zag Dylan hoe een klasgenoot meedeed aan Skills Heroes. “Hij werd toen derde. En ik zag hoeveel hij leerde en groeide. Toen het dit jaar weer werd gevraagd, dacht ik: dit wil ik ook meemaken.” 

Hij won eerst de voorronde op school, daarna de kwalificatiewedstrijd en uiteindelijk de finale. “Bij de kwalificatie kreeg ik mijn score te zien en dacht echt: wow, hoe dan? Het verbaasde me gewoon.” 

Blijven ontwikkelen 

Wat hoopt hij nog te ontwikkelen? “Ik wil mezelf blijven verbazen. Nieuwe technieken leren, creatiever worden, beter plannen en stressbestendiger worden.” Maar het belangrijkste blijft: “Dat ik eruit haal wat erin zit. Als ik dat kan zeggen na afloop, dan is het voor mij geslaagd.”