Anne Prinsen

Toen Anne haar naam hoorde op het podium in Amsterdam, overviel haar de emotie. Ze was de nummer één in haar vakgebied, gastvrouw. “Ik moest echt bijna huilen,” vertelt ze. “Ik was mezelf al aan het voorbereiden op: het wordt ‘m niet. Dan kan het alleen maar meevallen. En toen… ja, toen stond ik daar opeens. Het was onwerkelijk. Maar het is gewoon gelukt.” 

Onder druk presteren 

Die overwinning kwam niet vanzelf. “De eerste wedstrijddag was ik zó gespannen,” blikt Anne terug. “Tijdens de pauze moest ik echt even een traantje laten. Alles zat hoog.” Op dag twee voelde het al beter. “Je kent de vloer, weet hoe het werkt. Dat helpt.” Toch merkt Anne dat ze zichzelf soms onnodig onder druk zet. “Aan de buitenkant zie je het niet altijd, maar innerlijk kan ik dan heel onrustig zijn. Ik mis soms het vertrouwen dat het goedkomt. Terwijl… uiteindelijk lukt het altijd.” 

Dat is dan ook een belangrijk aandachtspunt in haar voorbereiding op EuroSkills Herning. “De eerste dag is altijd het spannendst voor mij. Als ik eenmaal gewend ben, gaat het veel beter. Daar wil ik echt op trainen.” Dat doet ze onder andere door te oefenen in realistische settings. “Ik oefen bijvoorbeeld cocktails maken bij Old Fashioned in Rijssen. Dat voelt bijna net zo spannend als een wedstrijd.” 

Nieuwe uitdagingen, nieuwe doelen 

Deze periode staat in het teken van trainen, plannen en groei. “Alles moet in het Engels tijdens EuroSkills,” legt ze uit. “Dat is een uitdaging. Niet alleen praten, maar ook vaktermen kennen. Gelukkig krijg ik daar goede begeleiding in.” 

Ook komen er nieuwe onderdelen aan bod. “Matcha, bijvoorbeeld. Ik drink het zelf niet, dus ik moet alles nog leren. Ik zit nu in een soort matcha-periode,” lacht ze. “Maar het is fijn dat ik weet wat ik moet voorbereiden.” 

Een duidelijke doelstelling heeft ze ook: “Ik wil heel graag een Medallion for Excellence halen. Daar zou ik al super trots op zijn.” Een podiumplek? Die houdt ze nog even buiten beeld. “Iedereen die daar staat, is al de beste van zijn land. Dat voelt onrealistisch. Maar ik wil gewoon goed presteren en mezelf verbeteren.” 

In de spotlight 

Na haar winst kwam er plots veel op haar af. “Interviews met Tubantia, De Telegraaf, video-opnames, foto’s… alles in één week,” zegt ze. “Dat vond ik best spannend.” Maar ze werd goed begeleid en leerde omgaan met de aandacht. “Ik herinner me dat iemand me op straat herkende en vroeg: ‘Ben jij Anne? Mag ik je feliciteren?’ Toen besefte ik pas: mensen lézen die stukken echt.” 

Droomstage bij De Librije 

Een ander hoogtepunt? Haar stage bij De Librije in Zwolle, het enige driesterrenrestaurant van Nederland. “Dat was echt een droom van mij. Ik wilde weten hoe het is om op het hoogste niveau te werken.” Haar eerdere stage op Bonaire speelde daar een rol in. “Ik dacht: als ze me daar kennen, heb ik misschien een streepje voor. En dat werkte.” 

Anne komt uit een echte horecafamilie. “Mijn ouders hadden een restaurant, dus het is me met de paplepel ingegoten.” Al op jonge leeftijd wist ze: ik word gastvrouw. “Ik hou van mooie wijnen, van goede gerechten. Maar vooral van het verhaal dat je daarbij kunt vertellen. Dat je kunt uitleggen waarom iets past. Dat vind ik zó mooi.” 

Steun van thuis 

Dat haar ouders ook in het vak zitten, ervaart ze als een voordeel. “Ze begrijpen wat ik meemaak. Ze geven me goede tips, en ze zijn altijd trots. Ook als het niet gelukt was, waren ze trots geweest. Dat geeft veel rust.” 

Toch geeft hun aanwezigheid soms ook spanning. “Bij het NK stonden ze achter me tijdens de kaasopdracht. Dan dacht ik: ze horen alles. Ze zien álles. Dat voelt ongemakkelijk. Maar tegelijk is het fijn dat ze erbij zijn. Het geeft steun.” 

Alles geven voor het vak 

Anne traint en werkt hard, en dat betekent dat haar vrije tijd beperkt is. “Ik heb altijd wedstrijd gedanst. Dat wil ik na het EK weer oppakken. Maar nu is het even trainen en werken.” Tot 8 juni liep ze stage bij De Librije. Nu is ze aan de slag bij het restaurant van haar vader én gaat ze door met de voorbereidingen voor Herning. 

“Mijn dagen zitten vol, maar ik weet waarvoor ik het doe,” zegt ze. “En na het EK komt er weer ruimte voor andere dingen. Maar nu? Nu doe ik dit echt ergens voor.”