Vroeger speelde ik met vriendjes en klom ik in bomen, maar het liefste was ik aan het tekenen. Ook op school tekende ik meer dan ik er leerde. Daarom lag op het vmbo mijn keuze voor de hand; schilderen. Mijn leraar zag daar dat ik gevoel voor het vak had. Zo ik mocht al op mijn veertiende naar een provinciale wedstrijd van de Studieclub schilders waar ook ervaren schilders aan meededen. Ik werd er tweede en een jaar later zelfs eerste.
Tijdens mijn mbo-opleiding werkte ik voor de praktijk bij een leerbedrijf dat bekend stond om het kwalitatief goede schilderwerk. Iemand vertelde er over vakwedstrijden waarop ik aan een voorselectiewedstrijd van Savantis deelnam. Onderdeel van die wedstrijd was een vrije opdracht, waar ik vooraf veel tijd in had gestoken. Aan het einde had ik in plaats van de benodigde vier uur daar nog maar 15 minuten voor! Ter plekke wijzigde ik mijn plan. Ik schilderde mijn paneel in twee kleuren, maakte met een gescheurd kartonnetje rondjes in de natte verf, het leken wel bloemen. Met een derde plaats mocht ik naar de Skills Masters wedstrijden in Rotterdam waar ik tweede werd. Ik was nog jong, volgend jaar zou mijn jaar moeten worden! Een jaar lang trainde ik intensief, vooral op nauwkeurig en snel werken. Echter de avond voor de kwalificatie werd mijn uitrusting uit de auto gestolen. Met geleend gereedschap won ik toch, ik ging weer naar Skills Masters en werd nu wel Nederlands kampioen.
Af is niet af
De weg naar het WK in Helsinki lag daarna open. De voorbereiding was intensief, er gebeurde veel en je leefde in een roes. Tijdens de WK-wedstrijd ging ik als een speer; dag 1 en 2 lag ik voor op schema, op dag 3 was ik al bijna klaar. Iedereen, ikzelf incluis, meende dat ik wereldkampioen zou worden. Op de laatste dag leek het werk af, ik had vier uur over en ging bij de andere Nederlanders kijken. Achteraf een dure fout. Voor een nog strakker resultaat had ik alles nog een keer moeten nalopen. Met een negende plek was het toch een prachtige ervaring!
In de jaren erna keek ik regelmatig bij wedstrijden en deelde mijn ervaringen met nieuwe deelnemers. Ik werkte toen niet als schilder, maar het besef kwam dat ik terug moest naar de basis, want schilderen maakt me gelukkig. Daarom heb ik sinds vijf jaar mijn eigen schildersbedrijf en doe ik vooral hoogwaardig en decoratief schilderwerk. Ook jureer ik bij Skills Heroes. Vakwedstrijden leerden mij de wereld ontdekken en maakten mij tot iemand die zelfvertrouwen heeft. Ik weet nu dat ik trots mag zijn op mezelf en op mijn vaardigheden, want vakmensen hebben de wereld aan hun voeten.
Harrie Immink (1983), Nieuw Buinen
WorldSkills 2005 Helsinki (Finland). Negende plaats bij schilderen
Jurylid schilderen Skills Heroes
Directeur/eigenaar van Impress Allround Schilderwerken